مشخص نيست آيا او فقط براي آراي روحاني افکارسنجي دارد يا در مورد او هم افکارسنجي ندارد و صرفا علاقه قلبي‌اش را به جاي تحليل بيان مي‌کند. اگر قرار باشد به سبک و سياق و منش هاشمي و يارانش عمل کنيم، گزاره‌هاي افکارسنجي و پيش‌بيني تحليلي انتخابات 96 را بايد اين سخنان که به صراحت از يقيني بودن رياست جمهوري مجدد حسن روحاني مي‌گويد، کنار بگذاريم و فرياد مهندسي انتخابات را سر دهيم.

سال‌هاست پيش‌بيني نتيجه انتخابات را مهندسي انتخابات مي‌نامند. يک پيش‌بيني انتخاباتي که درست درمي‌آيد، حمل بر اطلاع مي‌کنند و مي‌گويند خودشان انتخاب کرده بودند و براي همين هم مي‌دانستند چه کسي قرار است اسمش از صندوق رأي دربيايد!

اصرار بر رأي‌آوري يک نفر و ذهنيت‌سازي براي طرفداران او در اين زمينه، سبقه خوبي در اين کشور ندارد. سال 88 با همين ذهنيت که حتما و بي‌هيچ شک و شبهه‌اي ميرحسين موسوي رأي مي‌آورد، ذهن بسياري از مردم را بدين سمت بردند که اگر موسوي رأي نياورد، يعني تقلب شده است. در نهايت هم همسر هاشمي رفسنجاني در روز انتخابات علني و رسمي گفت که اگر مهندس موسوي رأي نياورد به خيابان‌ها بريزيد!

اين سابقه نشان مي‌دهد بايد از اين ذهنيت‌سازي‌ها و اين نظريات يقيني و به قول خودشان تضمين شده، نگران شد. گزاره‌هايي که خواسته يا ناخواسته مي‌تواند در صورت رأي نياوردن حسن روحاني که به عقيده بسياري از کارشناسان محتمل است، ذهن توده‌هاي حامي او را نسبت به سلامت انتخابات دچار تشکيک کند.

بديهي است اين روند نمي‌تواند روند سالمي باشد که فضا را به سمتي هدايت کنيم که ما هميشه محبوب مردم و در اوج دارا بودن رأي اکثريت تصور شويم که اگر رأي نياوريم، يعني تقلب شده يا يعني رد صلاحيت شده‌ايم.

شايد از همين رو است که هاشمي رفسنجاني در اين مصاحبه به سوالي در مورد چرايي کانديدا نشدنش براي انتخابات رئيس  مجلس خبرگان پاسخي نمي‌دهد. چه آنکه در جواب نمي‌توان اشاره نکرد که اکثريت مجلس خبرگان با رياست آيت‌الله هاشمي رفسنجاني بر اين مجلس موافق نبودند و او در صورت کانديداتوري رأي نمي‌آورد.

هاشمي رفسنجاني به عنوان اصلي‌ترين حامي روحاني از 92 تاکنون با چشم‌پوشي بر نارضايتي عمومي در سطح جامعه مي‌گويد: «نظر من اين است که الان وضع آقاي روحاني بيشتر از هر کانديدايي که مي‌تواند به ميدان بيايد، بهتر است. من اين‌گونه مي‌بينم. اکثر کساني که به آقاي روحاني رأي دادند، از انتخاب خود راضي هستند.»

اختلاس‌هاي چند ميلياردي، رکود تورمي، کارخانه‌هاي تعطيل شده، وضعيت اقتصادي به هم ريخته و نتيجه‌بخش نبودن برجام براي رفع کامل تحريم‌ها و عدم بهبود وضعيت معيشتي مردم در پسابرجام وعده داده شده دولت تدبير و اميد، همه و همه در کلام هاشمي رفسنجاني مسکوت مي‌ماند و او فضايي آرماني از افزايش رأي روحاني ارائه مي‌کند. اين در حالي است که روحاني در سال 92 نيز رأي شکننده‌اي داشت و صرفا با 250 هزار رأي بيشتر از حد نصاب 50 درصد توانست رئيس‌جمهور شود و با اين حساب بعيد نيست او اولين رئيس‌جمهور يک دوره‌اي باشد.